Mees van der Kieft

"Het geeft mij voldoening om mensen te zien genieten."

Mees van der Kieft is elke dag bezig met allerlei vrijwilligerswerk. Van werken bij de brandweer, rijden op de wensambulance tot het spelen van Sinterklaas. Mees begon 40 jaar geleden bij de brandweer als beroepsbrandweerman, maar na zijn pensioen is hij gebleven als vrijwilliger. Via een collega kwam hij vijf jaar geleden terecht bij de wensambulance.

"Die collega vond dat wel iets voor mij. Ze waren toen op zoek naar een nieuwe locatie voor de wensambulance, dus toen heb ik in overleg met de commandant geregeld dat hij in onze kazerne kwam te staan. Mensen die een laatste wens hebben kunnen er gebruik van maken en dan proberen wij die wens in vervulling te laten gaan. Het bizarre was dat de eerste keer dat ik reed, de wens van mijn eigen neefje van 11 jaar in vervulling werd gebracht. Hij wilde graag naar FC Utrecht. Dat was natuurlijk een heel emotioneel moment. Diezelfde avond is mijn neefje overleden. We laten allerlei wensen in vervulling gaan, soms willen mensen bijvoorbeeld nog een keer naar de zee, dan rijden we daarheen. Er is ook altijd een medisch begeleider bij."

Momenteel is Mees vooral bezig met de Huiskamer van Sinterklaas aan het Vrijheidsplein. Voorheen konden gezinnen met een lager inkomen daarvoor worden opgegeven, tegenwoordig kunnen mensen zelf langskomen. "Het hele gezin krijgt bij ons een cadeautje en iets lekkers. Het geeft mij heel veel voldoening als ik mensen zie genieten."

Mees doet ook vrijwilligerswerk bij Heerewegen. Daar draait hij muziek en helpt hij soms met bijvoorbeeld het leeghalen van kamers. "Binnenkort is er een Oktoberfest met Duits eten, dan kom ik Duitse muziek draaien die bekend is voor de ouderen. Ik speel daar ook Sinterklaas. Je ziet de mensen dan ook genieten. De laatste keer vroeg een mevrouw aan mij: weet je wat we nou het leukst vinden aan Sinterklaas? Dat jullie de tijd voor ons nemen. Dat geeft een heel goed gevoel."

Griet Ottens

"Klaar staan voor anderen zat er bij mij al heel vroeg in."

Griet Ottens is 73 jaar en woont al 15 jaar in Vollenhove. Sindsdien staat ze altijd klaar voor de mensen in de wijk. "Ik heb mij altijd beziggehouden met mantelzorg en verpleging. Ik was ook altijd al bezig voor anderen. Ik deed bijvoorbeeld boodschappen, ging mee naar de dokter, kookte eten en hielp bij WMO-aanvragen. Klaar staan voor anderen zat er bij mij al heel vroeg in."

Zo'n tien jaar geleden ging Griet met pensioen, na lang bij Abrona te hebben gewerkt. "Ik wist niet zo goed wat ik wilde gaan doen. Ik miste het contact met de jongeren met autisme en downsyndroom waarmee ik werkte, maar ik wist niet zo goed of ik met die doelgroep wilde blijven werken."

Drie jaar geleden werd in Vollenhove Wijkcentrum 't Volle Hof geopend. Griet helpt daar mee als gastvrouw en helpt bij het organiseren van festiviteiten, zoals maaltijden in het wijkcentrum. "Elke laatste vrijdag van de maand is er koffieochtend voor ouderen, gecombineerd met breien, dan help ik ook altijd mee."

Griet is daarnaast vrijwilliger bij de groengroep. Samen met een groep andere vrijwilligers onderhoudt ze het ontmoetingsplein naast de Weggeefwinkel en het groen daaromheen. Recentelijk zijn daar egelhuisjes neergezet en er kan tafeltennis en jeu de boules worden gespeeld. "Soms spelen we een soort competitie met alle vrijwilligers van de Weggeefwinkel. De groengroep is ontstaan toen ook 't Volle Hof ontstond. We onderhouden het ontmoetingsplein en we verzamelen zwerfafval. Op het ontmoetingsplein organiseren we buurtfeesten en bakken we wel eens pannenkoeken. Maar daarnaast doe ik ook nog steeds boodschappen voor de buren of help ik ze als ze bijvoorbeeld naar de tandarts moeten. Mensen in de buurt kunnen op mij rekenen."

In haar vrije tijd is Griet vaak in de natuur te vinden. Dat sluit mooi aan bij haar vrijwilligerswerk. "Fietsen is een hele grote hobby van mij, lekker buiten in de natuur zijn.”

Riet en Gerrit Klumpenaar 

"We koesteren deze plek als een parel."

Riet en Gerrit Klumpenaar wonen al jaren naast de algemene begraafplaats, in het ouderlijk huis van Gerrit. Inmiddels wordt er niet meer begraven, maar is de begraafplaats een rijksmonument geworden.

Riet: "Het is een heel boeiende plek. Ik houd van geschiedenis, dus toen ik hier kwam wonen wilde ik weten wie er op de begraafplaats lagen. Ik had wel eens iemand gezien die de begraafplaats onderhield, die had al een aantal dingen uitgezocht. Ik heb dat toen verder in kaart gebracht, met behulp van archieven uit het gemeentehuis. Zo heb ik het hele kerkhof in kaart gebracht en een overzicht gemaakt op achternaam. Er komen hier wel eens mensen die iemands graf zoeken, bijvoorbeeld van een voorouder. Dan kan ik opzoeken waar diegene ligt.”

Riet verzorgt regelmatig rondleidingen, bijvoorbeeld op Open Monumentendag. Daarbij vertelt ze over de geschiedenis van mensen die op de begraafplaats liggen. Ook heeft ze veel oude foto's verzameld, die ze kan laten zien. "Je gaat tijdens zo'n rondleiding echt even terug in de tijd. Ik kan van alles vertellen over de voorgeschiedenis van mensen die hier in Zeist hebben gewoond en ik heb zelfs foto's van adellijke families gekregen."

Om de mooie plek te koesteren, moet de begraafplaats worden onderhouden. Dit wordt gedaan door een groep vrijwilligers, die zichzelf de Wiedclub noemt. Hier zijn Riet en Gerrit ook bij betrokken.

Gerrit: "Ik woon hier al 67 jaar en ik heb altijd wel meegeholpen met het wieden, zo lang als mijn vrouw hier al werkt. Het is heel leuk om dit samen te doen, zeker als natuurliefhebbers. We doen altijd mee met de vogeltelling en we hebben nestkastjes van de Vogelbescherming opgehangen. Het ligt natuurlijk midden in Zeist, maar als je midden op de begraafplaats staat, hoor je het lawaai niet. We hebben een stiltegebied, precies achter ons huis. Met elkaar als natuurliefhebbers koester je deze plek als een parel. Het geeft een warm gevoel dat we nu misschien een prijs krijgen, voor alles wat we voor deze plek hebben gedaan."

De Zonnebloem Zeist

De Zonnebloem is een nationale vereniging die dit jaar 75 jaar bestaat. In Zeist is deze vereniging al 45 jaar actief. De Zonnebloem is er voor mensen met een lichamelijke beperking die moeilijk uit huis kunnen komen.

"Deze mensen hebben een groter risico om in een sociaal isolement te komen," zegt vrijwilliger en bestuurder Jeroen Berendsen. "Wij werken met ongeveer 30 vrijwilligers die bij mensen op huisbezoek gaan of helpen met activiteiten."

In Zeist zijn er zo'n 130 deelnemers aangesloten bij de Zonnebloem. Met hen wordt besproken wat hun wensen zijn. Daarbij wordt een vrijwilliger gezocht die af en toe op bezoek komt voor een kop koffie of om met iemand naar buiten te gaan. Daarnaast organiseert de Zonnebloem 12 tot 14 activiteiten per jaar. "Dat is bijvoorbeeld een middag in een zaaltje of kerk, waar we leuke dingen doen. Er komt bijvoorbeeld een artiest of een goochelaar of we gaan met elkaar zingen of organiseren een bingo. De deelnemers worden opgehaald door vrijwillige chauffeurs. Andere vrijwilligers zorgen voor de koffie en de begeleiding. Binnenkort gaan we in Soest naar een Kerstmarkt met ongeveer 40 mensen."

Veel van de deelnemers zijn rond de 80 jaar. De gemiddelde leeftijd van de vrijwilligers ligt rond de 67. "Het zijn allemaal mensen uit Zeist die voor hun medemens zorgen. Dat is superfijn om te zien. Sommigen zijn een paar uur per week actief, anderen minder vaak ''We hebben mensen die dit al 20 jaar doen, week in week uit. Daar neem ik mijn petje voor af.”

Jeroen is bestuurder, maar helpt zelf ook mee bij bijna alle activiteiten. "De glimlach die je krijgt van iemand die je helpt is onbetaalbaar". Dat doet zoveel met je. Ik reed vorig jaar drie dagen achter elkaar mensen naar de Kerstmarkt in Soest. Als je ze ophaalt is het eerst nog heel rustig in de auto, want ze kennen elkaar natuurlijk niet. Als je ze 3,5 uur later weer terugbrengt kletsen ze aan één stuk door. Je ziet dat ze dan een fantastische middag hebben gehad."

De Boswerf

De Boswerf is een Natuur- en educatiecentrum midden in het Zeisterbos. Naast een leuke natuurspeeltuin probeert de Boswerf zich ook steeds meer te richten op volwassenen.

Locatiecoordinator Nikki Mousset: "We richten ons op natuur en duurzaamheid. We proberen volwassenen ook tips te geven rondom bijvoorbeeld duurzaamheid en biodiversiteit. Wat kun je zelf doen om de natuur te helpen?"

Bij de Boswerf zijn ongeveer 35 vrijwilligers actief op allerlei gebieden. Er is een tuinteam, een klusteam, een team van gastheren en gastvrouwen en een educatieteam. Nikki: “We geven veel les aan scholen. Het educatieteam vangt die scholen op en vertelt van alles over het bos. We hebben een heel diverse groep. Er zijn gepensioneerden met veel liefde voor de natuur, maar ook mensen die re-integreren of vastgelopen zijn in hun werk. Verder hebben we ook veel jonge mensen die bijvoorbeeld een kantoorbaan hebben, maar daarnaast wat meer buiten willen zijn."

De vrijwilligers hebben allemaal hart voor de natuur en de Boswerf. "Dat blijf ik bijzonder vinden. We hebben ook wel een roerige tijd achter de rug. Ons bezoekerscentrum is afgekeurd, dus we hebben nu een tijdelijke locatie. Dat verloopt soms allemaal wat rommelig. Maar iedereen blijft zich superhard inzetten, ook als alles weer anders is. Ze verdienen echt een opsteker, omdat ze zo flexibel en meedenkend zijn."

Jan is al 13 jaar vrijwilliger bij de Boswerf. "Ik ben mijn baan verloren en ik kon geen nieuwe baan vinden. Toen ben ik bij de Boswerf terechtgekomen. Het is een prachtige plek, een pareltje in het Zeisterbos. Ik geniet van de gezonde lucht en het contact met mensen."

Als gastheer ontvangt Jan de bezoekers van de Boswerf. "Ik schenk koffie en geef informatie over bijvoorbeeld wandelingen in het bos. Ik wandel zelf ook heel graag in het bos. Ik vind de vogels heel mooi. Vooral in het voorjaar zijn er heel veel vogels in het bos. En nu in de herfst zijn er veel paddenstoelen. Het is een prachtige plek en ik krijg er energie van. "

Het Leger des Heils Zeist

Bij het Leger des Heils Zeist aan de Weeshuislaan zijn ongeveer 58 vrijwilligers actief. Bijna iedere dag is er een inloop met koffie en thee. "Dit blijkt enorm aan een behoefte te voldoen," aldus vrijwilligster Yvonne van Lierop-van der Most. "Mensen ontmoeten elkaar en gaan met elkaar afspreken. Op die manier kun je echt de eenzaamheid in de buurt aanpakken. Er wordt gelachen, er is een breihoekje en er worden spelletjes gedaan"

Ook komen er regelmatig mensen binnen die echt honger hebben. Er wordt dan gezorgd voor een warme maaltijd. Yvonne: "We maken hier echt schrijnende situaties mee. Onze vrijwilligers proberen dan om te signaleren waar de nood het hoogst is. Vaak duurt het een tijd voordat je het vertrouwen van mensen wint. Mensen zullen eerst altijd nee zeggen als je ze hulp aanbiedt. Je moet daar echt doorheen prikken. Pas wanneer je een tijdje met mensen in gesprek bent, komen hun problemen naar boven en ontdek je bijvoorbeeld dat er armoede heerst. Onze vrijwilligers zorgen voor deze gesprekken en kijken waar er hulp nodig is. We zoeken vrijwilligers daar ook op uit, op het kunnen voeren van gesprekken. Maar we gebruiken ieders talenten. Als je minder goed bent in het voeren van gesprekken, kun je bijvoorbeeld voor de koffie of de lunch zorgen of andere onderhoudstaken uitvoeren."

Doordat iedereen zijn eigen talent kan inzetten, is de band in de groep heel goed. "Mensen die in eerste instantie voor de inloop kwamen, bieden vaak hun hulp aan en willen ook vrijwilliger worden. We geven ze dan vaak ook heel snel een taak. Als later blijkt dat iemand een ander talent heeft maken we daar gebruik van. Er zijn heel veel mensen die veel uren bij ons maken en altijd klaar staan als er een beroep op ze wordt gedaan. Als er een noodgeval is, vragen we wie er kan komen en dan staan er altijd mensen klaar om te helpen. Je ziet echt dat onze vrijwilligers klaar staan voor hun medemens."

Stichting Met je hart Zeist

Stichting Met je hart Zeist is in 2018 opgericht en is onderdeel van een landelijke stichting. Het doel van de stichting is het realiseren van ontmoetingen tussen zelfstandig wonende ouderen die te maken hebben met eenzaamheid. Een keer in de maand worden ze meegenomen voor een etentje in de lokale horeca in Zeist.

"Mensen blijven steeds langer thuis wonen en kunnen daardoor te maken krijgen met eenzaamheid”, aldus Greet van Dalen, lid van het kernteam van de stichting. "Wij nemen de ouderen mee naar een soort stamtafel, in een groepje met zes ouderen en twee vrijwilligers die met elkaar gaan eten. In totaal zijn er nu 13 groepjes, die iedere maand met hun eigen groepje uit eten gaan. Dat wordt allemaal geregeld door de vrijwilligers die verantwoordelijk zijn voor dat groepje.”

"We werken met vaste groepjes, met het doel dat ouderen elkaar beter leren kennen en ook buiten de ontmoetingen om gaan afspreken”, vertelt Renske Mulder, ook lid van het kernteam. "Mensen vinden grotere ontmoetingen vaak niet prettig."

De vrijwilligers halen de ouderen op van huis en brengen ze aan het eind van de avond weer thuis. Voor veel ouderen is de drempel anders te hoog om zelf ergens naartoe te gaan. Ook op financieel gebied mag de drempel niet te hoog zijn. "We vragen van ouderen een kleine bijdrage voor de stichting, die ze in het einde van de avond in een potje op tafel kunnen doen. Ze mogen zelf bepalen hoeveel ze geven. Geld mag geen reden zijn om niet mee te gaan. We zien dat onze vrijwilligers zich heel erg inzetten voor de ouderen in Zeist, met heel hun hart. Als er bijvoorbeeld iemand wordt opgenomen in een verpleegtehuis, of als iemand ernstig ziek wordt, houden ze ook contact. Dat is het mooie van het kleinschalige contact. Ze proberen er echt een leuke ontmoeting van te maken en de ouderen verheugen zich er ook echt op. Ze zijn vaak heel dankbaar en aan het einde van zo'n avond krijgen de vrijwilligers vaak een knuffel."

Dorpsboerderij de Brink

Bij dorpsboerderij de Brink zijn rond de 30 vrijwilligers actief. Dit zijn vaak mensen met een verhaal. Veel mensen zijn om verschillende redenen in de ziektewet terechtgekomen en kunnen niet altijd meer terug naar een betaalde functie. "We proberen altijd dingen te vinden die goed bij de vrijwilligers passen," zegt coördinator Dorpsboerderij de Brink Carla Danhof. "Dit kan van alles zijn. Helpen met de dierverzorging, klussen, tuinieren, maar bijvoorbeeld ook meehelpen bij activiteiten of het bijhouden van de social media."

De boerderij is in de afgelopen jaren geëvolueerd van kinderboerderij tot dorpsboerderij. Naast de dieren zijn er ook moestuinen, horeca en een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking, die allemaal ook meehelpen in de dierverzorging. ''We proberen echt een ontmoetingsplek te zijn. We vragen ook geen entree en dit maakt het heel laagdrempelig. We willen dat zoveel mogelijk mensen uit Zeist er gebruik van kunnen maken.

De moestuinen zijn bedoeld om mensen kennis te laten maken met tuinieren. Ze kunnen een stukje tuin huren voor een seizoen en gaan daar aan de slag met elkaar. Er zijn ook siertuinen waar een vaste groep vrijwilligers werkt. Daar worden bijvoorbeeld bloemen geplukt die als boeketjes verkocht worden aan het publiek. Verder worden er door het jaar heen allerlei activiteiten georganiseerd, bijvoorbeeld een Halloween avond voor kinderen.

Carla: "We merken echt dat onze vrijwilligers daar heel veel plezier aan beleven. Het is echt een feestje voor ze." De dorpsboerderij is door de vrijwilligers zelf genomineerd voor de Vrijwilligersprijs, omdat mensen zich er enorm op hun plek voelen. "Dat ontroerde mij wel, want wij doen ook echt ons best om het leuk voor ze te maken. Daar gaat soms veel tijd en energie in zitten, maar het heeft zoveel sociale impact en dat vergeten we soms bijna. Onze vrijwilligers kunnen hier zijn wie ze zijn, terwijl ze elders buiten de boot vallen."

Vrijwilligersgroep Nieuwkomers

"We hebben met z'n allen maar één doel en dat is vluchtelingen helpen."

De vrijwilligersgroep Nieuwkomers bestaat momenteel uit 59 vrijwilligers, die zich op allerlei manieren bezighouden met het helpen van vluchtelingen. Een deel van de vrijwilligers werkt op het AZC en verzorgt daar een taalcafé.

"Onze vrijwilligers kijken wie er binnenkomen en verdelen de mensen in groepjes per taalniveau," aldus Carolien Bruinink, vrijwilligerscoördinator. "Soms ontstaat er een heel gesprek over bijvoorbeeld de verkiezingen of culturele dingen, soms doen we oefeningen uit het boek. Er zijn ook kinderactiviteiten. Kinderen op het AZC kunnen na schooltijd langskomen om bijvoorbeeld te tekenen of spelletjes te doen. Verder zijn er fietslessen en een reparatiewerkplaats voor fietsen, waar vrijwilligers fietsen repareren en dat ook leren aan bewoners van het AZC die dat leuk vinden."

Een andere groep vrijwilligers houdt zich specifiek bezig met mensen die uit Oekraïne komen. Voor deze mensen zijn er taallessen opgezet. Vier avonden in de week wordt er hulp verzorgd met de Nederlandse taal. Ook is een groep vrijwilligers actief als taalmaatje. Dit zijn vrijwilligers die één op één helpen met de taal, of bij een gezin. Meestal doen ze dit in het AZC of spreken ze bijvoorbeeld af in de bibliotheek.

Carolien: "Vrijwilligers komen soms ook met leuke ideeën. Zo is er een moestuin gekomen bij het AZC. Er is heel goed contact onderling. Ik probeer ook altijd bijeenkomsten te organiseren voor vrijwilligers, waar iedereen elkaar weer even ziet. Vrijwilligers zoeken elkaar ook wel op of wisselen ervaringen uit. We hebben met z'n allen maar één doel en dat is vluchtelingen helpen. Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, hebben veel vrijwilligers zich meteen weer aangemeld om te helpen, met dezelfde motivatie en energie als voorheen. Ze doen het allemaal met hart en ziel, er zijn vrijwilligers die er drie keer in de week zijn. Ze hebben ook allemaal bewust gekozen om met vluchtelingen te werken vanuit de insteek dat wij zoveel hebben en die mensen hebben niets. Onze vrijwilligers verdienen het echt om in het zonnetje gezet te worden."